Wat is zaalvoetbal?

In 1930 kwam Juan Carlos Ceriani op het idee om een versie van voetbal te bedenken die geschikt was voor overdekte zalen. Dit deed hij om jongeren meer kans te geven om van de sport te genieten. Hij zorgde ervoor dat het spel geschikt was voor basketbalvelden, die veel in zijn omgeving te vinden waren. De basis van het spel ligt bij voetbal, maar Ceriani liet zich ook inspireren door handbal, waterpolo en basketbal. Voetbal was al populair in zijn land doordat Uruguay in 1930 het wereldkampioenschap won. Zijn uitvinding kwam dus precies op het juiste moment.

Langzaam maar zeker speelden jongeren van over heel Uruguay zaalvoetbal. Het spel nam ook in populariteit toe in andere Zuid-Amerikaanse landen als Brazilië. Dit ging tientallen jaren door, waarbij alle spelers de regels net wat anders overnamen. Daar kwam verandering in toen Luiz de Oliveira in 1956 besloot om een officieel regelboek te schrijven. Dit boek was vanaf dat moment de internationale norm voor het spel. Deze professionalisering maakte ruimte voor het eerste wereldkampioenschap, dat in 1982 plaatsvond. Sindsdien is de sport niet meer weg te denken, met professionele en amateurclubs die over de hele wereld actief zijn.

De afmetingen van een zaalvoetbalveld zijn aan de kleine kant. De standaardmaat is een lengte van 40 meter en een breedte van 20 meter. Langs de buitenlijnen van het veld is het verplicht om minstens twee meter uitloopruimte te hebben. Voor deze balsport is ook de hoogte van het veld belangrijk. De zaal moet minstens 7 meter hoog zijn om er veilig in te kunnen voetballen. Het is namelijk niet ongebruikelijk dat spelers de bal hoog de lucht in schieten om zo de tegenstander te omzeilen.

Midden over het veld loopt de middenlijn, die twee helften creëert. Op deze lijn vind je ook de middenstip. Dit is een cirkel die precies op het midden van het veld staat. Hier vindt iedere wedstrijd de aftrap plaats. Ieder team heeft het doel op zijn eigen helft staan. Rondom de doelen is een halve cirkel die het doelgebied aangeeft. Dit doelgebied loopt 6 meter het veld in. Op beide helften van het veld vind je ook een stip die precies tussen de middenlijn en de achterste doellijn zit. Dit is de strafschopstip.

Door het karakter van de sport gelden er speciale zaalvoetbal regels die sterk verschillen van die van veldvoetbal. Wij zetten de belangrijkste zaalvoetbal spelregels voor je op een rij, zodat je een goed beeld krijgt van deze verrassende sport.
Een wedstrijd bestaat altijd uit twee helften van 20 minuten. Het spel werkt met zuivere speeltijd. Dat betekent dat de klok stilstaat wanneer de bal uit het spel is. Als de bal weer in het spel komt start de klok weer. In totaal zijn de spelers dus precies 40 minuten aan het voetballen. Beide teams hebben de mogelijkheid om eens per helft een time-out van 60 seconden te nemen. Bij een internationale wedstrijd houden twee scheidsrechters, één official en één tijdswaarnemer het spel in de gaten.

Een belangrijk onderdeel van de sport is dat het spel vaart houdt, omdat de speeltijd zo kort is. Daarom mogen spelers maximaal 4 seconden de tijd nemen voor een ingooi, intrap of vrije trap. Bij deze acties staan ze buiten het veld en mogen hun voeten niet over de lijn komen. Doen ze hier langer dan 4 seconden over, dan krijgt de tegenstander een indirecte vrije trap. Tijdens deze acties moet de tegenstander bovendien 5 meter afstand houden van de speler die de bal ingooit of -trapt.
De keeper heeft een iets andere functie bij deze versie van voetbal. Komt de bal achter de achterlijn, dan mag de keeper deze weer in het spel brengen. Dat doet hij alleen door de bal in te gooien en deze niet te schoppen. Daarna mag de keeper de bal pas weer aanraken nadat een andere speler dat heeft gedaan.

Bij overtredingen kan een speler een gele of rode kaart krijgen. In het geval van een gele kaart moet de speler 2 minuten het veld verlaten. Bij een rode kaart loopt dit op tot 3 minuten. Het team moet in die tijd met maximaal vier spelers doorspelen. Scoort de tegenstander in deze tijd? Dan mag het team met 4 spelers vanaf dat moment weer een speler inzetten om het team compleet te maken. Bij een rode kaart hoef je het veld dus niet voor de rest van het spel te verlaten.