Wat is Floorball?

Unihockey is een sport die makkelijk te spelen is. Je hoeft geen grote investering te doen in de uitrusting. Aan een goed paar zaalschoenen en een stick heb je genoeg. Ook is er geen eerdere ervaring vereist. Zo goed als iedereen krijgt de basisvaardigheden van de sport onder de knie en ontwikkelt zich snel. Het belangrijkste is dat jij plezier hebt tijdens het spelen. Naarmate het tempo van het spel toeneemt, is het spel uitdagender en vereist het meer geavanceerde balhantering, schiet- en passvaardigheden. Dit is een sport waarin je kunt blijven groeien en jezelf blijft uitdagen.

Zowel meisjes als jongens en vrouwen en mannen kunnen unihockey spelen. Een groot voordeel van deze Scandinavische sport is dat jouw fysieke factoren niet bepalen hoe goed jij als speler bent. Je snelheid is bijvoorbeeld niet alles, want de bal beweegt altijd sneller. Hierdoor behaal je een voordeel door analytisch te zijn.

De basisuitrusting van een veldspeler bestaat uit een stick, schoenen en geschikte sportkleding. De keeper draagt een helm, een keepersbroek, een shirt en beschermende kleding. De IFF raadt het gebruik van oogbescherming aan. Voor de jeugd (spelers jonger dan 18) is dit verplicht. Waar in het begin spelers sticks van zwaar kunststof hanteerden, zijn de sticks tegenwoordig gemaakt van lichte en geavanceerde koolstofvezel. De bladen variëren van vorm, materiaal en stijfheid. Hierdoor heb je de keuze uit verschillende soorten sticks, zodat de stick aansluit bij jouw speelstijl en kwaliteiten. De sticks voor kleine kinderen zijn korter en buigzamer.

De eerste tekenen van unihockey werden al gevonden in 1958, toen een bedrijf in Minneapolis, Amerika plastic sticks introduceerde. Deze spelvorm werd Cosom vloerhockey genoemd. De floorballsport die vandaag de dag populair is, ontstond in de jaren '70 in Zweden. In 1986 werd de IFF opgericht door de Zweedse, Finse en Zwitserse verenigingen.

Vanaf die tijd ging het snel. In de jaren 90 sloten Denemarken en Noorwegen zich als eerste aan bij de IFF-familie. Ook werd het eerste officiële congres gehouden in Zwitserland. Hongarije, Tsjechië en Rusland traden toe en in 1993 werd de eerste Europacup gespeeld voor de heren en dames. In 1995 werd het eerste EK voor mannen gespeeld in Finland. Ook Estland, Duitsland, Japan, Letland en de VS sloten zich aan bij de IFF.

In 1996 werd het eerste WK georganiseerd in Zweden. De finale was uitverkocht met meer dan 15.000 toeschouwers. In 1999 sloot ook Nederland zich aan bij de IFF en in 2000 kreeg de IFF een voorlopig lidmaatschap van GAISF (General Association of International Sports Federations). De jaren die daarop volgden sloten nog veel meer landen zich aan, waaronder Spanje, Italië, Slovenië, Canada, Nieuw-Zeeland, Pakistan, Korea, Oekraïne, Liechtenstein en IJsland.

In 2017 is uni hockey voor het eerst als officiële sport op de World Games in Wroclaw, Polen. Ook is de sport toegestaan op de Special Olympics World Winter Games gehouden in Oostenrijk. Uni hockey blijft zich ontwikkelen en gaat met de tijd mee. In 2020 werd de eerste World Virtual Freestyle FloorballCup gespeeld.

Unihockey wordt gespeeld op een veld van 40 x 20 meter in een sportzaal. Spelers hanteren plastic sticks en een zeer lichte bal. De keeper speelt zonder stick. Het belangrijkste doel bij uni hockey is om meer doelpunten te scoren dan de tegenstander. De officiële speelduur is 3 x 20 minuten zuivere speeltijd.

Het spel vindt plaats in een soort van ijsbaan, maar dan op de normale vloer. De zijkanten van de baan zijn afgezet met planken van hout of plastic, de boarding genoemd. De omheining is 50 centimeter hoog en voorzien van afgeronde hoeken. Hierdoor heb je als speler de mogelijkheid om de bal in het spel te houden en kun je tactisch gebruik maken van de boarding. Zeker op hoog niveau voegt dit een extra element toe aan het spel.

Het speelveld is doorgaans 40 x 20 meter groot, maar mag volgens de regels tussen de 36 x 18 meter en 44 x 22 meter groot zijn. Hier geldt wel dat de lengte 2 keer de breedte moet zijn. De doelgrootte is 160 x 115 centimeter. Het speelveld bevat ook markeringen op de vloer: de middenlijn, middenstip, twee keepersgebieden en zes face-off dots. De doelen zijn omgeven door een doelgebied van 4 x 5 meter. Binnen het doelgebied vind je een kleiner keepersgebied van 1 x 2,5 meter, waar alleen de keeper mag komen.

Unihockey is, zeker in Scandinavische landen, een populaire sport onder de jeugd. Zowel jongens als meiden spelen graag een potje unihockey. De sport is eenvoudig te leren en vermakelijk om naar te kijken. Dit heeft uni hockey te danken aan de combinatie van een hoog tempo, samenspel met het team en de indrukwekkende individuele acties. Het spel combineert kracht, snelheid en vaardigheid.

De sport is tactisch en teamgericht. De keuze voor een bepaalde tactiek hangt vaak af van informatie dat bekend is over de tegenstanders. Als speler moet je goed weten wat jouw rol is in het team, zodat je goed samen kunt werken. Vaak bespreekt je team vooraf hoe jullie gaan groeperen om de aanval van de tegenstander aan te pakken. Er zijn onder meer gemeenschappelijke tactieken voor fore-checking en verdediging. Als het op aanvallen aankomt, maak je vaak je eigen keuzes. Je hebt veel vrijheden in hoe je het spel inricht. Wel is er een aantal spelregels waar je je aan moet houden.

• De speeltijd begint met het fluitsignaal van de scheidsrechter.

• Doelpunten gemaakt aan het eind van de wedstrijd tijdens het fluitsignaal of in de zoemer tellen niet meer mee.

• Beide teams kunnen één keer een time-out aanvragen in de wedstrijd voor overleg van 30 seconden.

• Soms is verlenging noodzakelijk bij gelijkspel bij een beker- of finalewedstrijd.

Een doelpunt is geldig als de bal helemaal over de doellijn is. De bal moet met de stick gespeeld zijn door het aanvallende team, of per ongeluk afgebogen zijn van het lichaam.

Er is een aantal overtredingen waarop een straf volgt: een vrije slag of tijdstraf. De tijdstraffen zijn op te delen in teamstraffen en persoonlijke straffen. Een teamstraf is vaak van toepassing bij gevaarlijk spel en kan 2 of 5 minuten bedragen. In deze tijd moet je team het met een speler minder doen. De scheidsrechter deelt een persoonlijke straf meestal uit na onsportief gedrag. Er is een 10-minuten straf en een rode kaart. Aan een persoonlijke straf hangt ook een teamstraf.

Ten slotte zijn er diverse soorten spelhervattingen. Het spel ligt af en toe stil tijdens een unihockeywedstrijd, bijvoorbeeld na een doelpunt, blessure, overtreding of als de bal buiten de boarding komt. Er zijn vier soorten spelhervattingen: inslag, vrije slag, face-off en de strafbal.

Raakt de bal het plafond of schiet deze over de boarding heen? Dan vindt een inslag plaats. Je moet de bal slaan en mag de bal dus niet pushen. Vanuit de inslag mag je direct scoren. Tegenstanders blijven tijdens de inslag op minimaal 3 meter afstand.

Als de tegenpartij een overtreding maakt, krijg je een vrije slag. Je neemt de vrije slag op de plek waar de overtreding is gemaakt. Verder gelden dezelfde regels als voor de inslag.

De face-off vindt plaats aan het begin van elke periode, na een doelpunt, gemiste strafbal of blessure. Je neemt de face-off op een face-off kruis of op de middenstip. Voeten en bladen staan loodrecht op de middenlijn en de bal ligt precies tussen de beide bladen in. Zodra de scheidsrechter fluit vindt een face-off plaats.

Ontneemt de tegenstander je een vrije doelkans door een opzettelijke overtreding te maken? Dan krijg je een strafbal toegewezen. Bij gelijkspel na verlenging kan een strafbal de winnende treffer opleveren. Een speler neemt de strafbal met de bal op de middenstip en de keeper op de doellijn. Er moet voorwaartse beweging plaatsvinden van de speler, de bal of allebei. Het is toegestaan om van alle afstanden te schieten en de bal zo vaak als je wilt aan te raken. Heeft de keeper de bal aangeraakt? Dan mag jij als speler de bal niet meer aanraken. Bij een gemiste strafbal vindt er een face-off plaats in de hoek bij het doel. Na een doelpunt vanuit de strafbal begint het spel weer met een face-off op de middenlijn.